Bannenfluister, hemelglas – Kuipers, Jan J.B.

Hoe lang zaten ze nu al rond het Vat van Plenty! Hoe moesten ze dat weten? Neimand van hen had ooit verder dan tien geteld; tellen was in hun dagen nooit nodig geweest. Niet dat de Aanzittenden hier een probleem van maakten. Het Vat was immers eeuwig gevuld. Vlees, uien, look en rapen borrelden op uit het zoutige kooknat; ook verstrekte het Vat wijn, bier, mede, Irish coffee. ‘Ja, hou nu toch op!’ riep Gugu Filosel op zekere dag. ‘Ik weet wel dat het Vat de beloning is voor schrikkelijke daden en goddelijke grijpgraagte! Maar ik verveel me kapot!’ De oudste spuwde een botje uit. ‘Kom, eh, Goegl. Geniet van de spijzen. Wij zijn de ongeslagen Aanzittenden. Verdrink je verlangens in deze excellente mergbouillon.’ ‘Oudste Aanzitter,’ sprak Gugu, ‘gij zijt een tierende eunuch.’ De oudste kokhalsde. ‘Hiervoor zult u boeten, Guuj Fiools, want ik ben de vreeswekkende…’ Verward ging hij zitten. ‘Ik weet het niet meer. Het doet er ook niet toe, want ik heb niets meer te wensen buiten dit hier.